Seguidores

viernes, 27 de mayo de 2011

O propósito e non desfalecer, seguir tecendo o encaixe obstinado e cego, envelenando o tempo, facendo preguntas, coma unha Penélope ida que esqueza o destecer mirando cara o mar.Quixera poñer algo entre ti e esas maus que tanto sofren, que son bandeira de todo, poñerme eu coma escudo, unha palabra, un sol cheo de azul e de rabia luminiscente. Quero falarche a ti, que vagas, a ti que transformas cos dedos a direción do ar, que invirtes o reflexo dos espellos ó ollares pola túa fiestra máxica, trocando os meus mundos. Os sentimentos puros foxen de obras megalíticas e de emblemas e o noso é un trebor sen rebaixar,e de súpeto pousase unha xoaniña no bordo da páxina e hai outra vez un bruido bestial, un impacto de meteorito, e esperto con todo recomenzando e coas rúas sen poñer,coma se non soubese nada, sen saber nada.

Xa non sei escreber e fasme falta, caín na conta cando pensei en ti fregando os dentes e sei que é unha necesidade egoísta, que te quero devorar nun instinto caníval, nutrirme de ti, zugar ata a última parte do teu íntimo nun rito de mantis namorada e mortal.

Quero aprender contigo os camiños do mundo, a linguaxe do sangue que flúe sen parar.

martes, 24 de mayo de 2011

Han passat anys, molts anys; han passat moltes.
Vicent Andrés Estellés

Los mensajes se irán espaciando. Los días se irán espaciando hasta que ya no serán días, si no haces de luz transformados en años, puños bien abotonados y canas en el pelo. Regresaremos cansados y nos costará reconocernos, los ojos velados, el sexo inservible, las manos tan rotas de caminar el mundo, de trazar círculos, las manos tan rotas de esperar cruzarnos en otra curva, de tocar otrso rostros, de escribir en la arena. Aún oliendo un poco a ti, pero ya casi nada, aún riéndote como te reías entonces, cuando te burlabas de las historias interminables, del tiempo, de los aviones, de las cosas que pasan.
¿Podremos esquivar el fuego eterno?
¿Sobrevivir a la tiranía de las horas?
Bailemos hasta escuchar el veredicto, aunque a lo mejor ya no sea tiempo.